مقالات همايش تمركز و عدم تمركز در فرآيند برنامه ريزي درسي

دايره المعارف اكسفورد واژه «تفويض اختيار» را چنين تعريف كرده است: تفويض قدرت يا اختيار از يك شخص يا سازمان به ديگري. بررسي اين مفهوم نشان ميدهد كه «تفويض اختيار» از جنبه نظري از دو طرف امكان پذير ميشود يكي دادن اختيار از طرف افراد جامعه به حزب، مجلس يا دولت از طريق انتخابات در نظامهاي دموكراتيك و ديگري از سوي دولتهاي مركزي به مقامات استان، به مقامات محلي، گروه مديران جمعيتها يا اشخاص. از نظر تاريخي تفويض اختيار همواره از بالا به پايين انجام شده است. به بيان ديگر روند سازماني از تمركز به سوي عدم تمركز حركت كرده است. بنابراين در درون يك نظام سلسله مراتبي ميتوان اين تعريف را پذيرفت كه تفويض اختيار مبتني بر حركت از تمركز به طرف عدم تمركز است يعني دادن اختيار از مقامات مركزي به مقامات استاني و از آنها به مقامات محلي تا بتوانند مشكلات خودشان را سامان دهند و بر اساس نيازهاي خود تصميم گيري نمايند.
بنابراين طيف وسيعي از درجات مختلف تفويض اختيار از تمركز تا عدم تمركز وجود دارد. بر اين اساس در ادبيات آموزش و پرورش مفهوم تفويض اختيار به گونه هاي مختلف تعريف ميشود. ويليامز (1961) آنرا بصورت اصلاحاتي ميبيند كه طي آن جامعه در تصميم گيري آموزشي مشاركت مينمايد. در حاليكه وات (1989) تفويض اختيار را سپردن قدرت به مديران مدارس ميداند. ديدگاه سومي نيز وجود دارد كه متعلق به كارمل (1973) است، او تفويض اختيار را دادن اختيار از سوي مديران مركزي به مديران محلي مي شناسد.
مفهوم قدرت و اختيار درتصميم گيري و انتخاب تجلي پيدا ميكند و در واقع قدرت در اختيار كسي است كه بر اساس تصميمات او كاري صورت مي گيرد. بنابراين در تفويض اختيار، قدرت و اختيار تصميم گيري تفويض مي شود. لذا براي درك مهفوم تفويض اختيار در برنامه هاي درسي بر اساس ديدگاه هاي مطرح شده بايد نقاط تصميم گيري در برنامه ريزي درسي را مورد توجه قرار داد. در برنامه ريزي درسي آموزشهاي فني و حرفهاي آنچه كه بيش از همه مبدا تصميم گيري و انتخاب است و بيش از ساير عناصر برنامه در مورد آن حساسيت و جود دارد انتخاب محتواي برنامه است. لذا در اين مقاله كوشش مي شود با تحليل ديدگاههاي مختلف تفويض اختيار، بلحاظ نظري، نقش آن در برنامه ريزي درسي آموزش فني و حرفهاي و وضعيت تصميم گيري براي انتخاب محتواي برنامه درسي تبيين شود.