مقالات همايش تمركز و عدم تمركز در فرآيند برنامه ريزي درسي

يكي از مباحثي كه از ديرباز پيرامون شيوه اداره و برنامه ريزي نظامهاي آموزشي مطرح بوده، تمركز و عدم تمركز است. از شيوه هاي بررسي مقوله تمركزگرايي و تمركززدايي در نظامهاي آموزشي، بررسي تطبيقي اين موضوع با توجه به تجارب جهاني است. از آنجا كه بررسي مقايسه اي ابعاد گوناگون اين موضوع در كشورهاي مختلف كه هر يك داراي شرايط اقتصادي، اجتماعي، علمي و آموزشي متفاوتي هستند، مي تواند نتايج ارزنده اي داشته باشد، در اين مقاله از اين شيوه استفاده گرديده است. در اين راستا، پس از ذكر مقدمه اي كوتاه، مباني نظري تمركزگرايي و تمركززدايي مورد بحث واقع شده، در ادامه شكلهاي گوناگون تمركززدايي مطرح گرديده است. در بخش اصلي مقاله تجارب كشورهاي مختلف در رابطه با تمركززدايي از نظام آموزشي ارايه گرديده است. در اين بخش، كشورها بر حسب ميزان توسعه يافتگي به دو گروه شمال و جنوب تقسيم گرديده اند. در پايان، ضمن بحث و نتيجه گيري، دلالتهايي براي نظام آموزشي كشور ذكر گرديده است.