مقالات مديريت منابع آب ايران

هنگامي كه بحث سازه هاي آبي و محيط زيست مطرح است عاملي كه موجب دگرگوني محيط زيست مي شود سد است و بدون شك يكي از پايه هاي اصلي و اساسي در توسعه جوامع و كشورهاي مختلف سدسازي است. اقليم خشك كشورهايي مانند ايران سبب شده است سدسازي به عنوان شيوه اي مهندسي براي تنظيم و بهنگام سازي جريان آب جهت بهره برداري هاي زراعي شرب و ساير مصارف مورد توجه باشد به همين خاصر در چند سال اخير يكي از شاخصترين فعاليتهاي عمراني در كشور بوده است اما آيا هر سد فقط آثار عمراني دارد؟ بسياري از جغرافيدانان و اكولوژيست ها در اين باره نظر منفي دارند آنها مي گويند برخي از پيامدهاي محيطي سدها غيرقابل كنترل و نگران كننده است و از اين نظر احداث يك سد جديد بايد همراه با اما و اگرهاي بسيار باشد و براي مهار منابع آب بهتر آن است كه سراغ روشهاي ديگر مثل آبخيزداري برويم يا دست كم اينكه سدها را هرچه كوچكتر بسازيم اما اثرات احداث سدها بر اكوسيستم هاي طبيعي بالا دست و پايين دست آنها چيست و چگونه بايد مورد بررسي و ارزيابي قرار گيرد؟ آيا هرسدي در هر مكاني و در هر رودخانه اي قابل احداث است؟ حال با توجه به آنچه كه تاكنون گفته شد سدها اثرات زيست محيطي زيادي علاوه بر فوايدش بر محيط زيست دارند كه بطور نمونه ساخت سد رژيم هيدروليكي پايين دست رودخانه را تغيير داده و باعث شده كه رودخانه كاتاليزه شده و جريان آب تماما بوسيله يك سلسله سد و آب بند كنترل شود كه كاتاليزه شدن رودخانه سبب كاهش طول آن مي گردد.