پاسخ به:مقالات مديريت منابع آب ايران
سه شنبه 29 فروردین 1391 9:32 AM
 20: عملکرد کيتوسان به عنوان منعقدکننده در حذف کدورت منابع آب سطحي  |
| ماني احسان، تائبي امير |
| كنفرانس مديريت منابع آب ايران 1385;بهمن 1385(2) |
| کلید واژه: انعقاد، منعقد کننده آلي، منعقد کننده پليمري معدني، کيتوسان، کدورت |
|
خلاصه:
کاهش غلظت ذرات معلق کلوئيدي، عامل کدورت آبها، همواره يکي از اهداف اصلي در طراحي تصفيه خانه هاي آب مي باشد. متداولترين روش در حذف اين ذرات، انعقاد / لخته سازي / ته نشيني / فيلتراسيون مي باشد. به منظور انعقاد عموما از منعقد کننده هاي معدني استفاده مي شود. به دليل وجود فلزات مضر از جمله آلومينيوم و فلزات سنگين در اين نوع منعقد کننده ها، اخيرا استفاده از مواد آلي طبيعي همچون کيتوسان و مورينگا اوريفيلا مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلي اين تحقيق بررسي عملکرد کيتوسان در حذف کدورت آب هاي طبيعي بود. به اين منظور، با جارتست، تاثير کيتوسان و پلي آلومينيوم کلرايد بر روي نمونه هاي آب رودخانه زاينده رود مورد بررسي قرار گرفت. نتايج بدست آمده نشان داد که عملکرد کيتوسان در حذف کدورت، تابع غلظت ذرات معلق موجود در آب مي باشد، بگونه اي که راندمان حذف در کدورت پايين ناچيز بوده و با افزايش کدورت افزايش مي يابد. کيتوسان در pHها و کدورت هاي مختلف همواره قادر است کدورتت آب را تا ميزان 15NTU کاهش دهد. در ضمن با جار تست مشاهده شد که راندمان حذف کدورت توسط کيتوسان با افزايش شدت اختلاط سريع، بيشتر شده، وليکن سرعت لخته سازي تاثير چنداني روي آن نداشت. |
