مقالات برنامه ريزي و مديريت شهري

نگرش به شهر به عنوان يك واحد اكولوژيكي مستلزم درك رابطه دقيق ميان انسان و محيط است. شهرها سيستمهاي بازي هستند كه به طور مداوم منشا تغييرات بوده و خود نيز در حال تغيير و تحول هستند. شهر سنندج به عنوان مركز استان از تحولات دهه هاي اخير دور نمانده و مركزيت سياسي استان، مركزيت فرهنگي - اجتماعي جامعه كرد ايران، حساسيت خاص دولتها و مهاجرتهاي روستايي همگي بخصوص در دهه هاي اخير تاثيرات متفاوت و اكثرا نامساعدي برحاي گذاشته است كه تبعات زيست محيطي و بهم خوردن تعادل اكولوژيكي زيست بوم شهري از آن جمله است. گسترش شهر سنندج منجر به الحاق و تغيير كاربري زمينهاي زراعي و منابع طبيعي اطراف آن و ادغام چندين روستا به شهر شده كه اين عوامل به واحدهاي طبيعي اشكال دو گانه اي بخشيده و سبب به هم خوردن تعادل زيست محيطي بين شهر و اطراف آن شده است.
از طرف ديگر، مساله عدم وجود سيستم مناسب جمع آوري، دفع، دفن و بازيافت زباله ها، دفع غير اصولي و ناقص فاضلابها و فقدان تاسيسات مناسب تصفيه و انتقال و تخليه آن به اكوسيستمهاي آبي موجب آلودگيهاي زيست محيطي در سنندج شده است. اين در حاليست كه با توجه به محدوديتهاي بسيار مهم (كمبود زمين، محدود بودن شهر در توپوگرافي خاص، محدوديت منابع آبي و ...) در آينده نه چندان دور حيات و عملكرد اين شهر به خطر خواهد افتاد. همچنين آلودگيهاي هوا و صوت ناشي از منابع مختلف از ديگر اثرات توسعه نسنجيده شهر سنندج است.