مقالات برنامه ريزي و مديريت شهري

مطالعه حاضر، به رتبه بندي نواحي مختلف شهر مشهد بر اساس 40 شاخص در گروههاي آموزشي، بهداشتي، اقتصادي- تجاري، رفاه خانوار، رفاه اجتماعي، زيرساختي و توسعه نيافتگي پرداخته شده است. براي دستيابي به اهداف مطالعه از روشهاي تحليل تاكسونومي عددي و مولفه هاي اصلي استفاده شده است. بدين گونه كه نخست با به كارگيري روش تاكسونومي عددي، نواحي مشهد بر اساس هر گروه از شاخصها رتبه بندي شده و پس از آن با استفاده از روش مولفه هاي اصلي براي شاخصهاي موجود در هر گروه دو مولفه اصلي تعريف و با اعمال روشهاي تاكسونومي و موريس بر روي اين مولفه ها به رتبه بندي نواحي مشهد بر اساس كليه شاخصها پرداخته شده است. بر اساس نتايج حاصله با توجه به رتبه بندي نهايي هيچ يك از نواحي از سطح توسعه يافتگي مطلوبي برخوردار نيستند، به طوري كه درجه توسعه يافتگي تمامي نواحي زير 50% قرار دارد. علاوه براين، نتايج تحقيق نشان دهنده حذف نواحي واقع در منطقه يك در اكثر بررسيها به علت فاصله زياد ناشي از توسعه يافتگي آنهاست، بنابراين مي توان اين گونه استنباط كرد كه در هنگام اجراي برنامه هاي توسعه شهري بين اين نواحي و نواحي ديگر عدالت برقرار نشده و رسيدگي بيشتر به اين نواحي و توجه كمتر به نواحي ديگر باعث بوجود آمدن نوعي دوگانگي منطقه اي بين اين نواحي و ساير نواحي مشهد شده است. با توجه به نتايج اين مطالعه، در تمامي گروهها و نيز رتبه بندي نهايي، ناحيه سه واقع در منطقه شش به عنوان يكي از محرومترين نواحي شهر مشهد است و از اين رو اين ناحيه نسبت به نواحي ديگر نيازمند توجه بيشتري است.