مقالات برنامه ريزي و مديريت شهري

با گسترش روزافزون اتومبيل در كشور و محدوديت توسعه شبكه هاي ارتباطي، بر مشكل ازدحام شهري بويژه در شهرهاي بزرگ افزوده شده است. يكي از تبعات مهم اين وضعيت، تعداد زياد حوادث رانندگي و خسارت هاي مالي و جاني فراوان مي باشد. بخش عمده داده هاي مورد استفاده در اين پژوهش از معاونت راهنمايي و رانندگي نيروي انتظامي استان گيلان اخذ و بخشي نيز از طريق مطالعات ميداني بدست آمده است. داده هاي بدست آمده از لحاظ الگوهاي فضايي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته اند. نتايج مهم بدست آمده در اين مطالعه به شرح زير مي باشد:
1. خيابانهاي اصلي و سراسري شهر رشت كه از مركز شهر منشعب و به پيرامون منتهي مي شوند و محورهاي كمربندي كه در عين حال عبور دهنده ترافيك ترانزيتي مي باشند، با بيشترين مقدار حوادث رانندگي مواجه هستند.
2. فرم تقاطع در ميزان حوادث رانندگي اتفاق افتاده موثر مي باشد. بطوري كه ميانگين تعداد حوادث رانندگي اتفاق افتاده در فلكه ها در مقايسه با تقاطع هاي چهار راه و يا سه راه در رشت، چندين برابر است.
3. تقاطع هايي كه در امتداد برخورد خيابانهاي اصلي هستند، با بيشترين مقدار حوادث رانندگي روبرو هستند. در مقابل تقاطع خيابانهاي كوچكتر و كم عرض از تعداد حوادث رانندگي كمتري برخوردار هستند.