مقالات كنفرانس احتراق ايران

بيوديزل عبارت است از استرهاي منواكليل اسيدهاي چرب با زنجيرهاي طويل كه از منابع طبيعي تجديد پذير مانند روغنهاي گياهي يا چربيهاي حيواني تهيه مي شود و تشابه زيادي با گازوئيل دارد كه آن را به عنوان يك سوخت جايگزين جدي مطرح مي كند. همچنين، بيوديزل سازگار با سوخت متداول گازوئيل بوده و مي تواند با هر نسبتي با سوخت گازوئيل مخلوط شود. بيوديزل استفاده شده در اين تحقيق متيل استر روغن آفتاب گردان، با فرمول شيميايي C₅₅H₁₀₅O₆ مي باشد كه تركيبات مختلفي از آن با گازوئيل بر مبناي حجمي (B100, B40, B30, B20, B10, B00) در يك موتور ديزل كم دور ليستر (M8/1) مورد آزمايش قرار گرفت. نتايج آزمونها كه بر اساس آزمايش كوتاه مدت موتور و بر مبناي استاندارد ECR-49 انجام پذيرفت، نشان داد كه با افزايش سهم بيوديزل تا 20% حجمي در تركيب سوخت، بدليل بهبود كيفيت احتراق، انتشار آلاينده هاي UHC, CO به ترتيب تا 73% و 75% نسبت به گازوئيل كاهش مي يابد ولي مقدار آلاينده NOx بدليل فشار و دماي بالاي محفظه احتراق در نتيجه احتراق شديدتر تا 40% نسبت به گازوئيل افزايش مي يابد. درضمن استفاده از 20% حجمي بيوديزل در تركيب سوخت، نه تنها افت توان را به همراه ندارد بلكه مصرف ويژه سوخت ترمزي را نيز كاهش مي دهد كه به لحاظ اقتصادي بسيار مهم است.