مقالات هويت ملي - اسلامي

هويت داراي روح آگاهي است. اين آگاهي، انسان ها را به سمت احترام به حقوق يکديگر و احساس تعهد به اين حقوق سوق مي دهد. بنابراين، مفهوم هويت با قوميت تفاوت دارد. زيرا در معناي قوميت تعصب و جاهليت نهفته است.
در تاريخ ايران، بسياري از بزرگان در جهت اعتلاي هويت مردم تلاش کرده اند. اين بزرگان از طريق ادبيات، علوم عقلي، هنر ... آثار گرانبها و ارزشمندي را از خود بجاي گذاشته اند که مايه افتخار و عزت ايرانيان بوده است. تلاش آنها، از يک جهت، موجب شکل گيري هويت ايراني شده است، هويتي که شامل روح خردورزي، عقلانيت، غيريت و پهلواني بوده است، از سوي ديگر، اين فرهيختگان با استقبال از فرهنگ اسلامي، هويت ايراني را با دين اسلام درآميختند.
ايرانيان دين اسلام را از روي منطق و خرد پذيرفتند. زيرا فرهنگ ايران، رنگ و جلاي خرد ورزي داشت. آنها دين اسلام را با فرهنگ خويش و امتداد آن تصور مي کردند. هر چند خلفاي عرب با تکيه بر خلافت عربي و قريشي، با تحقير به ايرانيان مي نگريستند اما، ايرانيان با بي اعتنايي به اين امر، در شناخت دين واقعي و ترويج آن مي کوشيدند و بالاخره نيز به همت خواجه نصيرالدين طوسي، اقتدار خلافت عربي را در ايران از بين بردند. آنها در برابر حمله مغولان متعصب و جاهل، با سختي ها دست و پنجه نرم کردند تا توانستند هويت ايراني و اسلامي را حفظ کنند و حتي مغولان را با اين هويت آشنا سازند و آنان را رام آن سازند.
طي يک تاريخ چهارده قرني پر فراز و نشيب، فرهنگ ايراني و اسلامي چنان در هم تنيده شده است که تفکيک ايندو نه تنها موجب انشقاق و چند دستگي بلکه عامل بي هويتي خواهد شد.