مقالات مهندسي سطح و عمليات حرارتي

در اين تحقيق، انواع پوشش هايه يدروكسي آپاتيت به كمك تكنيك پلاسما اسپري و تغيير دو پارامتر توان پلاسما و فاصله اسپري، توسط پودر هيدروكسي آپاتيت با بلورينگي و خلوص بالا روي زيرلايه آلياژ Ti-6Al-4V با زبري سطحي مطلوب لايه نشاني گرديد و دو خاصيت تخلخل و زبري سطحي پوشش به ترتيب به وسيله روش غوطه وري (ارشميدس) و پروفيلومتري سطحي اندازه گيري شد نتايج به دست آمده مويد آن بود كه امكان تهيه پوشش هايي با درصد تخلخل و زبري سطحي، به ترتيب در محدوده 5.0-10.7% و 8.7-12.5mm وجود دارد. با افزايش فاصله اسپري و/ يا توان پلاسما، درصد تخلخل پوشش كاهش مي يابد در صورتي كه زبري سطحي در فواصل اسپري و توان كم و متوسط با افزايش روبرو مي شود هر چند كه، در بالاترين توان پلاسما، با افزايش فاصله اسپري، زبري سطحي كاهش مي يابد. بررسي مرفولوژي سطح پوشش ها حاكي از آن بود كه تغيير دو خاصيت فوق به ميزان ذوب شدن ذرات، جدا شدن ذرات ذوب نشده يا به طور جزئي ذوب شده از يكديگر و چگونگي پخش شدن مجموعه قطرات برخوردكننده به زيرلايه (Splats) وابسته است از بررسي هاي انجام شده نتيجه گرفته شد كه پوشش مطلوب، از نقطه نظر درصد تخلخل و زبري سطحي (پوشش با زبري سطحي بالا به منظور افزايش سرعت اتصال سطح پوشش به بافت ميزبان در زمان هاي اوليه كاشت در بدن و درصد تخلخل پايين جهت دستيابي به استحكام اتصال بالاتر و انحلال كمتر در اثر مجاورت با مايعات بدن )، هنگامي حاصل مي گردد كه بهترين توافق ميان جدا شدن ذرات و پخش شدنSplats روي زيرلايه به طور كامل برقرار گردد به طوري كه در عين پخش شدگي مناسب، ذوب شدگي بيش از حد رخ ندهد.