مقالات کنفرانس بين المللي انجمن ايراني تحقيق در عمليات

تحليل پوششي داده ها (DEA) يکي از روش هايي مي باشد که به صورت گسترده براي ارزيابي کارايي نسبي مجموعه اي از واحدهاي تصميم گيري(DMUs)  با چندين ورودي و خروجي استفاده مي گردد. در مدل هاي استاندارد DEA تمام داده ها دقيق و بدون تغيير فرض شده است، هرچند که اين فرض همواره ممکن نمي باشد. در مواردي درک خبرگان از پارامترها بصورت داده هاي فازي بهتر و مناسبتر مي باشد. برنامه ريزي رياضي فازي ابزاري را فراهم مي آورد تا عدم قطعيت ذاتي در پارامترهاي مساله را بررسي نمايد. در ادبيات موضوع مي توان چندين رويکرد فازي براي ارزيابي کارايي در DEA پيدا نمود. تفاوت مدل CCR با مدل BCC در متغير آزادu₀  مي باشد. علامت اين متغير نشانگر نوع بازده نسبت به مقياس (RTS) توليد واحد تحت ارزيابي است. در تمام مقالات DEA فازي درمدل BCC متغير u₀ بصورت قطعي در نظر گرفته شده است و به همين دليل به تحليل هاي مربوط به بازده نسبت به مقياس در محيط فازي توجه اي نشده است. در اين مقاله علاوه بر ورودي ها و خروجي ها، متغير u₀ نيز در مدل BCC بصورت يک متغير فازي مثلثي در نظر گرفته مي شود. آنگاه مدل BCC فازي توسعه مي يابد. نهايتا به تعيين بازده نسبت به مقياس واحدهاي کارا پرداخته مي شود.