مقالات صنايع دريايي

خستگي به عنوان يك پديده مكانيكي مخرب علاوه بر سازه هاي زميني، در سازه هاي دريايي كه تحت تنشهاي متغير هستند مطرح مي باشد. در محيطهاي خورنده دريايي، تاثيرخستگي بيشتر شده و عمر قطعه به مقدار قابل توجهي كاهش مي يابد. اگر يك غوص زيردريايي از سطح آب تا عمق نهايي و بازگشت به سطح را يك سيكل تغيير فشار درنظر بگيريم دفعات تكرار اين سيكل در واحد زمان نسبتا كم است. در نواحي تمركز تنش در بدنه زيردريايي مانند نواحي اتصال بخشهاي مختلف به يكديگر و يا سوراخهاي پنجره ها، تنشهاي ناشي از فشار متغير چند برابر گشته و شكست ناشي از خستگي پايه گذاري مي گردد. دراين تحقيق با ساخت مدل المان محدود زيردريايي و اعمال فشار خارجي براي اعماق حداكثر و حداقل، ميزان و محل تنشهاي متمركز را محاسبه مي نماييم. بر اساس تنشهاي نقاط خطرناك در تئوري زوال خستگي بيضي ASME، حداقل استحكام خستگي لازم فولاد و در نتيجه حداكثر عمر سازه برحسب تعداد غوص روي محاسبه مي گردد. همچنين پارامترهاي موثر بر عمر خستگي بدنه از جمله خورندگي لحاظ مي گردند.