مقالات همايش ملي انسان، محيط زيست و توسعه پايدار

ناگفته پيداست كه محيط زيست مهمترين مولفه در بحث گردشگريست. محيط زيست شهري كه بستر بسياري از فعاليتهاي بشري است به دو بخش محيط زيست طبيعي و محيط زيست انسانساخت تقسيم مي شود از يك طرف صنعت گردشگري فعاليتهايي گسترده با ابعاد اقتصادي، اجتماعي،فرهنگي، سياسي و زيست محيطي را در برمي گيرد و گستردگي اين فعاليتها به اندازه اي استكه توسعه آن بدون برنامه ريزي اصولي و مديريت صحيح امكان پذير نيست از طرف ديگر پيش نياز توسعه صنعت گردشگري توسعه زيرساخت هاي شهري است كه مي تواند نقش بسزايي درتوسعه محيط زيست شهري ايفا نمايد ايجاد تسهيلات و خدمات عمومي توسعه راه ها و جاده هاي مناسب با تابلوها و راهنماهاي كارا و موثر وسايل حمل و نقل درون شهري و برون شهري، امكانات بهداشتي فاضلاب، پيش بيني مربوط به حفاظت و ايمني شهري سرويسهاي اتش نشاني و پليس و غيره جملگي براي توسعه صنعت گردشگري ضروري هستند. در واقع اين صنعت شامل فعاليتهايي است که بايد بر روي زيرساخت هاي فني، شهري - روستايي، و با توجه با ملاحظات فرهنگي، سياسي، اقتصادي و بهداشتي جهان پسند و امروزين ايجاد گردد. اين بدان معناست که گردشگري بايد پايدار باشد. گردشگري پايدار آن نوع از گردشگري است که توسعه پايدار را تسهيل کند. بنابراين معلوم مي شود که توسعه گردشگري تا چه ميزان مي تواند در توسعه پايدار محيط زيست شهري تاثيرگذار باشد.