مقالات همايش ملي انسان، محيط زيست و توسعه پايدار

امروزه با افزايش توسعه صنعتي نياز به ايجاد مراكز تفريحي و تفرجي افزايش پيدا كرده است. از طرف ديگر با افزايش سطح سواد درك علمي، اجتماعي و زيست محيطي انسان ها صنعت گردشگري و بويژه طبيعت گردي گسترش پيدا كرده است، و هرساله بر تعداد مناطق مورد استفاده براي اين منظور و حجم گردشگران و طبيعت گردان افزوده خواهد شد. دراين پژوهش به منظور كاهش مخاطرات و بويژه مخاطرات زيست محيطي براي طبيعت گردان و منطقه مورد طبيعت گردي از روش اختصاصي ارزيابي ريسك گردشگري و طبيعت گردي (TEERA) استفاده شده است. با استفاده از روش مذكور كليه جنبه هاي صنعت گردشگري از بعد شدت، زمان احتمال و دامنه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و در نهايت درجه مخاطرات در 4 فصل سال مشخص شد. نتايج بدست آمده حاکي از اين مطلب است که بيشترين مخاطره در فصل بهار با ميزان ريسک 40 و در درجه 4 ريسک است. و موثرترين عامل در افزايش خطر عامل ايمني از حوادث و رخدادهاي طبيعي و صنعت، معدن و آلودگي ها است.