مقالات همايش ملي انسان، محيط زيست و توسعه پايدار

با گذشت چند دهه از ظهور مفهوم پايدار روند تحولات جامعه روستايي ايران بيانگر چشم پوشي از اصول و معيارهاي پايداري در طرحهاي توسعه روستايي است كه نمود عيني اين مساله را مي توان در مهاجرتهاي گسترده روستاييان به سمت شهرها و تعداد فزاينده روستاهاي خالي از سكنه مشاهده كرد چالشهاي اقتصادي، اجتماعي و اكولوژيكي حاضر كه گريبان گير جامعه روستايي و شهري كشور شده عمدتا در اثر عدم شناخت جامع و كافي برنامه ريزان از مسايل توسعه روستايي بوده است بنابراين لزوم توجه به پايداري در توسعه روستاها ضرورت تاكيد بر ارايه راهكارهاي مناسب در تحقيقات آتي را روشن مي سازد تا به برنامه ريزان در امر تصميم گيري براي رسيدن به توسعه پايدار روستايي ياري رسانند. يكي از اين راهكارها ارايه شاخصهاي مناسب براي سنجش سطح پايداري توسعه روستاها مي باشد در اين تحقيق با بهره گيري از روش مطالعه كتابخانه اي و استفاده از اينترنت، چارچوبي براي انتخاب شاخصهاي مناسب سنجش پايداري در توسعه روستاها ارايه شده است که مي تواند به عنوان پايه اي براي انجام مطالعات آتي در اين زمينه و همچنين کمک به برنامه ريزي دقيق تر جهت نيل به توسعه پايدار روستايي در کشور باشد. در چارچوب ارايه شده شاخص هاي سنجش پايداري در سه بعد اقتصادي، اجتماعي و اکولوژيکي، معرفي مي شود.