مقالات همايش سراسري كله باد

در گذر زمان و در معبر هجوم فرهنگ هاي بيگانه به فرهنگ يك ملت شعر مي تواند نگهباني باشد براي تمام فصول، چنان كه حكيم بزرگ طوس با اين قلعه مستحكم است كه به نگهباني قند پارسي مي ايستد و اين گونه ندا بر مي دهد كه، پي افكندم از نظم كاخي بلندكه از باد و باران نيابد گزند و شعر را نوش داروي و دم مسيحايي مي داند كه با آن زبان پارسي و تمام هويت واصالت يك ملت را بعد از تكانه هاي شديد وبي رحمانه احيا كرده و مسرورانه صلا ميزند كه: عجم زنده كردم بدين پارسي.