مقالات همايش سراسري كله باد

يكي از نشانه هاي جامعيت ادبي يك سرزمين متمدن و با سابقه، استفاده از فرهنگ، آداب، رسوم، ضرب المثل ها ولغات و اصطلاحات عاميانه و بومي در آثار منثور و منظوم بوده كه متاسفانه اين مهم به وسيله نويسندگان و شاعران پارسي زبان به دلايل مختلف ناديده انگاشته شده است و در واقع آن را نشانه تنزل پايه ادبي خود مي پنداشتند و چنين روشي را خارج از قلمرو ادبيت سخن مي دانستند. اين رويه متداول باعث فراموشي سنت هاي پيشين و لغات و اصطلاحات محلي و بومي كه هر كدام مي توانست در انتقال مفاهيم و موضوعات مختلف و اساسي سهم به سزايي داشته و زبان را از ورود نامحدود واژه هاي بيگانه و غير ضرور پالايش دهد، شده است.