مقالات زمين شناسي كاربردي و محيط زيست

اصلي ترين سازندهاي زغالدار در ايران شامل سازندهاي شمشك و هجدك مي باشند. معادن زغالسنگ موجود در سازندهاي مذكور داراي فسيل هاي گياهي خاصي هستند كه سن زمين شناسي رتين- لياس را براي سازند شمشك نشان مي دهند. منطقه مورد مطالعه از نظر تقسيمات زمين شناختي در البرز مركزي واقع شده است و از لحاظ چينه شناسي داراي تنوع زماني زيادي است به طوري كه از سنگ هاي قديمي با سن پركامبرين تا رسوبات عهد حاضر در آن ديده مي شود. قديم ترين سنگ ها در منطقه متعلق به سازند كهر مي باشند كه به طور تدريجي در زيرسازند سلطانيه قرار گرفته است.
منطقه مورد مطالعه در شمال شهرستان آبيك واقع گرديده و سازند شمشك كه شامل مجموعه اي از ماسه سنگ، سيلتستون، شيل و رس سنگ است در منطقه گسترش زيادي دارد. مطالعات انجام شده آب و هواي گرم و مرطوب نزديك به نيمه حاريه اي را در زمان تشكيل اين سازند نشان مي دهند.
براي مطالعه ماكروفسيل هاي گياهي پس از بازديد مقدماتي از منطقه، افق هاي حاوي سنگواره هاي گياهي تعيين شده و نمونه برداري سيستماتيك انجام گرديد. در طي نمونه برداري حدود 150 نمونه جمع آوري شد. پس از انتقال نمونه ها به آزمايشگاه سطح نمونه را با برس هاي نرم تميز نموده و با استفاده از استريوميكروسكوپ با بزرگنمايي مناسب مشخصات اصلي جهت رده بندي مشخص گرديد.
اصلي ترين جنس ها و گونه هاي شناسايي شده از سنگواره هاي گياهي مورد مطالعه عبارتند از:

Zamites gigas, Anomozamites inconstans, Pterophyllum longifolium, Ptilophyllum acutifolium, Dictyozamites falcate, Zamites gigas, Nilssoniopteris vittata, Williamsonia gigas, Cycadites cteis, Ctenis sulcicaulis, Pseudoctenis eathiensis, Nilssonia brevis, Beania sp.