مقالات زمين شناسي كاربردي و محيط زيست

شواهد ساختاري و زمين شناسي مطالعه شده در منطقه گلپايگان نشان مي دهد كه دو سيستم گسل فعال به موازات و عمود بر راندگي اصلي زاگرس وجود دارد. گسل شازند با طول حدود 190 كيلومتر يكي از گسل هاي اصلي منطقه است كه با روند شمال غرب - جنوب شرق از شمال غرب شازند تا جنوب غرب اصفهان امتداد يافته است. در حوا لي شهر گلپايگان، گسل شازند و شاخه فرعي آن، گسل حسين آباد باعث بوجود آمدن منطقه اي فعال شده اند. اين گسل ها داراي مولفه هاي شيبي معكوس و امتدادي راستگرد مي باشند. گسل شازند باعث جابجايي و چرخش مخروط هاي افكنه و آبرفت هاي كواترنري، تغيير مسير 4 كيلومتري رودخانه هاي گلپايگان و خمين، بالا آمدگي دشت گلپايگان و فرسايش قائم شديد گرديده است. افزايش سرعت فرسايش قائم در سال هاي اخير و آثار برجاي مانده از حركت گسل ها بر روي رسوبات كواترنري، نشان مي دهد كه منطقه گلپايگان از نظر زمين ساختي فعال است.