مقالات زمين شناسي كاربردي و محيط زيست

سازند سروك با سن آلبين - تورنين يكي از مخازن مهم هيدروكربني در حوضه زاگرس محسوب مي شود. اين سازند به صورت هم شيب بر روي سازند كژدمي قرار گرفته و مرز بالايي آن با سازند ايلام به فرم ناپيوستگي فرسايشي مي باشد. ميدان نفتي مورد مطالعه در غرب اهواز و در جنوب غرب ايران واقع است. هدف از اين مطالعه شناسايي انواع دولوميت ها و نحوه تاثير آن ها بر كيفيت مخزني سازند سروك در ميدان مورد مطالعه مي باشد. بررسي پتروگرافي تعداد 207 مقطع نازك تهيه شده از خرده هاي حفاري نشان مي دهد كه اين سازند عمدتا از سنگ هاي كربناته تشكيل شده است و فرايند دولوميتي شدن به طور عمده اين سازند را تحت تا ثير قرار داده و باعث تغيير در ميزان تخلخل در اين سازند شده است. از آنجا يي كه دولوميت به دليل پايداري شيميايي و مقاومت در برابر انحلال فشاري در حين تدفين، تخلخل و نفوذپذيري خود را بهتر از سنگ هاي آهكي حفظ مي كند، اين فرايند نقش موثري در افزايش كيفيت مخزني ايفا كرده است. انواع دولوميت هاي سازند سروك بر اساس اندازه، فابريك و مرز بلورها به سه گروه تقسيم مي شوند.
دولوميت هاي نوع اول: ريز بلور (5 تا 60 ميكرون) و به صورت هم اندازه، بي شكل با سطوح بلوري نامنظم هستند و به عنوان دولوميت تقريبا همزمان با رس وب گذاري در نظر گرفته شده است. دولوميت هاي نوع دوم: متوسط بلور (60 تا 250 ميكرون) و به صورت شكل دار تا نيمه شكل دار ديده مي شوند و در مراحل تدفين تشكيل شده اند. دولوميت هاي نوع سوم: درشت بلور (250 تا 500 ميكرون) هم اندازه و به صورت شكل دار تا بي شكل ديده مي شوند. اين نوع دولوميت ها نيز مانند دولوميت هاي نوع دوم طي مراحل دياژنز ثانويه تشكيل شده اند. اين بررسي نشان مي دهد كه فقط دولوميت هاي نوع دوم با حفظ تخلخل و نفوذپذيري باعث افزايش كيفيت مخزني سازند سروك در ميدان مورد مطالعه شده اند.