مقالات زمين شناسي كاربردي و محيط زيست

در حدود 290 كيلومتري جنوب غرب تهران و در بخش انتهايي زون سنندج - سيرجان، توده هاي ولكانيكي متعلق به ائوسن قرار گرفته اند و داراي روندي مشابه زاگرس مي باشند. اين توده ها حد فاصل شمال رزن تا جنوب گسل آوج واقع گرديده اند. شواهد پتروگرافي كه بر پايه مطالعات صحرايي و بررسي بيش از 100 مقطع نازك حاصل آمده اند، حاكي از طيف تركيبي داسيت، تراكي آندزيت، آندزيت، هورنبلند آندزيت و بازالتيك آندزيت مي باشد. اين مجموعه را پيروكلاستيك ها شامل توف و ايگنمبريت همراهي مي نمايند. توده ها ي مزبور سري ماگمايي كالك آلكالن را نشان مي دهند. شكستگي ها (گسله ها) و درزه هاي فراواني كه در واحد هاي آذرين ائوسن منطقه شناسايي شده اند، عامل اصلي تغيير و دگرساني عموما هيدروترمال منطقه قلمداد مي شوند. اين گسل ها و درزه ها كه عموما داراي روند ميانگيني مشابه زون زاگرس مي باشند، آلتراسيون هايي مانند سيليسي شدن، كائولينيتي شدن و ديگر انواع آلتراسيون ها را در منطقه باعث گرديده اند. در اين تحقيق سعي بر اين است كه منطقه از ديدگاه پتروگرافي و پترولوژي مورد بررسي قرار گيرد. در اين راستا ضمن استفاده از تفسيرهاي ژئوشيميايي كه بر اساس داده هاي آناليزي نمونه ها صورت پذيرفته است، خاستگاه ماگمايي توده ها مشخص گردند. بررسي زون آلتراسيون و نقش شكستگي ها در ايجاد آن از ديگر اهداف اين تحقيق به شمار مي رود.