مقالات زمين شناسي كاربردي و محيط زيست

ميراث فرهنگي (Cultural Heritage) موجود در ايران به ويژه در بخش ابنيه (با كاربري هاي متعدد و گوناگون) از اهميت والا و جايگاه خاصي در سطح منطقه و جهان برخوردار هستند. گذشت زمان و وقوع انواع حوادث طبيعي (Natural Disaster) در مناطق مختلف كشور، توانسته است خسارات قابل توجه و غير قابل جبراني به بناهاي تاريخي بجامانده از قرنهاي گذشته وارد آورد. در اين ميان برخي حوادث مانند زلزله (Earthquake) و سيل، نقش بيشتر و موثرتري در آسيب پذيري و تخريب اين گونه آثار داشته است. در بررسي هاي بعمل آمده، مشخص شده است كه سازه (Structure) و ساختار بسياري از بناهاي تاريخي (Historical Buildings) و با ارزش از نوع خشتي - گلي و آجري بوده و عموما فاقد سيستم هاي مقاوم در برابر زمين لرزه مي باشند. در اين مقاله سعي شده است تاثير زمين لرزه (به عنوان مهمترين حادثه طبيعي) بر اينگونه ابنيه مطالعه، بررسي و نقاط ضعف آنها شناسايي شده و ارايه گردد. بديهي است با اين هدف، مي توان به راههاي كاهش (Increase) اثرات زمين لرزه در خسارات و يا تخريب ميراث فرهنگي عظيم كشورمان با رعايت اصول مقاوم سازي و استحكام بخشي سازه ها دست يافت. قابل ذكر است كه پژوهش انجام شده بصورت ميداني و تجربيات نويسنده و تحليل موارد مزبور صورت پذيرفته است.