مقالات زمين شناسي كاربردي و محيط زيست

دربررسي هاي مربوط به فرسايش و حفاظت خاك ويژگي هاي زمين شناسي ولبتولوژيكي حوضه با توجه به تاثيرات آن ها در توليد رسوب از اهميت خاصي برخوردار است.
بعضي از واحدهاي سنگي مثل مارن و گچ نسبت به فرسايش و توليد رسوب بسيار مستعد هستند و همين طور شناخت گسترش و پراكندگي واحدهاي سنگي و رخساره هاي فرسايشي مي توا ند ما را در بررسي فرسايش و رسوب زايي و طرح هاي آبخيزداري ياري نمايد. به طوري كه در تمام طرح هاي مربوط به اندازه گيري مقدار فرسايش نياز به تعيين حساسيت واحد هاي سنگي به فرسايش در حوضه مي باشد. براي تهيه نقشه فرسايش پذيري از نقشه واحدهاي سنگي بر اساس عكس هاي هوايي استفاده شده است. سپس بر اساس خصوصيات اقليمي منطقه با روش فيض نيا (1374) واحد هاي سنگي امتياز دهي و در مرحله بعدي سنگ ها بر اساس امتيازشان به پنج كلاس (حساسيت به فرسايش) خيلي زياد، زياد، متوسط، پايين، خيلي پايين طبقه بندي شدند. در مرحله سوم مساحت، كلاس فرسايش و رخساره فرسايشي هر سازند مشخص شده و مرز واحد ها از طريق عكس هاي هوايي و نقشه زمين شناسي مدرسه تطبيق و در نهايت نقشه حساسيت واحدهاي سنگي به فرسايش تهيه شد. باتوجه به بيش از 65% از مساحت حوضه در كلاس فرسايشي زياد قرار دارد كه وجود تشكيلات مارن و گچ، عدم پوشش گياهي و شيب زياد از عوامل بروز فرسايش است. بيشترين ميزان حساسيت فرسايش متعلق به بخش M₁ سازند قرمز فوقاني و بيشترين مقدار رسوب زدايي با توجه به وسعت به بخش M₃ سازند قرمز فوقاني مربوط مي شود. نهشته هاي كوارترنر نسبت به فرسايش در كلاس متوسط قرار دارند.