مقالات زمين شناسي كاربردي و محيط زيست

در اين پژوهش، مطالعات زمين شناسي ساختماني و زمين ساخت به منظور تعيين جايگاه لرزه زمين ساختي گستره جنوب تهران، انجام شده است. با شناخت جايگاه و ساز و كار گسل هاي ناحيه، مطالعات آماري زلزله با نگرشي بر «رو مركز» زمين لرزه هاي قديمي و تاريخي، محل مراكز سطحي زمين لرزه هاي دستگاهي سده بيستم، سازوكار و عمق زمين لرزه هاي دستگاهي، الگوي سيكل لرزه اي، دوره بازگشت زمين لرزه هاي گذشته و پارامترهاي لرزه خيزي انجام و توان لرزه زايي گسل هاي منطقه با توجه به طول، نوع گسل و تاريخچه لرزه خيزي آن محاسبه شده است. از رابطه ميرايي امبرسيز - سيمسون (1995) با توجه به توزيع چشمه ها و سيماي كلي لرزه زمين ساختي منطقه استفاده شده است. چشمه هاي بالقوه زمين لرزه پيرامون ناحيه با بيشينه بزرگي بدست آمده حدود 0.7، شامل قطعاتي از گسل هاي جنبا نظير گسل هاي: شمال تهران، مشا، پارچين، ايپك و اشتهارد در اين پهنه واقع شده اند.