مقالات روشهاي پيشگيري از اتلاف منابع ملي

نان يك كالاي ضروري در سبد مصرفي خانوارهاي ايراني محسوب مي گردد، بطوريكه كشش درآمدي آن در سال 79 براي جامعه شهري 0.15 و در جامعه روستايي 0.5 بوده است. همچنين با مصرف نان سالانه بيش از 50 درصد انرژي و پروتئين دريافتي خانوارهاي كم درآمد تامين شده است. بطوريكه در سال 79 هر فرد كم درآمد شهري 60 درصد انرژي و 67 درصد پروتئين دريافتي خود را و هر فرد كم درآمد روستايي 66 درصد انرژي و 72 درصد پروتئين دريافتي خود را از محل مصرف نان تامين نموده است. بر اين اساس مصرف نان نقش ويژه اي در تامين امنيت غذايي خانوارهاي شهري و روستايي ايفاء مي كند. از سوي ديگر بخش قابل توجهي از گندم، آرد و نان خريداري شده خانوارها بدون ايفاي نقش در تامين امنيت غذايي از چرخه مصرف بصورت ضايعات توليد گندم، آرد و نان خارج مي شود. همچنين بخش ديگري از گندم و آرد بدليل قيمت ارزانتر آن در مقايسه با كشورهاي همجوار بصورت قاچاق از كشور خارج مي گردد. برآوردهاي متفاوتي از ميزان ضايعات و قاچاق گندم، آرد و نان صورت گرفته و برخي آن را حدود 30 درصد بيان مي كنند. به اين ترتيب اهميت بررسي اين موضوع روشن است. اين مقاله مي كوشد به كمك شاخصهايي مانند نسبت انرژي حاصل از ضايعات و قاچاق گندم، آرد و نان به انرژي دريافتي خانوار، نقش ضايعات و قاچاق اين كالا را در امنيت غذايي خانوارها ارزيابي كند.