مقالات روشهاي پيشگيري از اتلاف منابع ملي

اتلاف محصولات كشاورزي موجب خارج شدن بخش قابل توجهي از توليدات كشاورزي از چرخه توليد تا مصرف مي شود، به طوري كه بر پايه آمارهاي موجود به طور متوسط 35 درصد از محصولات كشاروزي در ايران و در مراحل گوناگون ضايع مي شود كه اين خود غذاي 15 تا 20 ميليون نفر از جمعيت كشور است. ضايعات كشاورزي در سه مرحله پيش از برداشت، برداشت و پس از آن روي مي دهد ولي قسمت عمده ضايعات مربوط به مراحل برداشت و پس از آن (تا مرحله مصرف) مي باشد. ضايعات پس از برداشت محصولات غير دانه اي در مرحله جابه جايي، حمل و نقل، انبارداري و فرآوري و محصولات دانه اي در مرحله خشك كردن و ذخيره سازي رخ مي دهد. جابه جايي نامناسب در زمان رساندن محصول به بازار موجب زخمي شدن محصول و آسيبهاي مكانيكي مي شود و امكان فعاليت و رشد ريززنده ها را فراهم مي كند. در مرحله نگهداري در انبار نيز عدم كنترل شرايط محيطي سبب افت كمي و كيفي قابل ملاحظه اي  مي گردد. به طور كلي نگهداري مناسب و فرآوري پس از برداشت با گسترش صنايع تبديلي كشاورزي افزون بر رعايت مراقبتهاي قبل از برداشت، بروز فساد به وسيله عوامل خارجي يا داخلي را به تعويق انداخته يا ممانعت به عمل مي آورد كه در نتيجه آن مواد غذايي مي تواند براي مدت طولاني تري قابل مصرف باقي بماند، بنابراين كاهش ضايعات محصولات كشاورزي، اصلاح سيستم غذايي و متعادل كردن مصرف نياز به برنامه ريزي منسجم و هماهنگ با جميع عوامل موثر دارد.