مقالات همايش بين المللي انديشه هاي جهاني مولانا جلال الدين محمد بلخي

مولانا، عارف بزرگ ايران در قرن هفتم هجري، پيش از حشر و نشر با بزرگ مرداني چون شمس تبريزي، صلاح الدين زركوب و حسام الدين چلبي، در ميان مردم، هم چون پدرش، بهاءولد، از پايه و مقامي خاص برخوردار بوده، همواره در مجالس وعظ او شركت مي جسته و او را فرمان مي بردند، ليكن پس از آشنايي با شمس دگرگون شد و پس از مرگ شمس هم روحيات مولانا به آن چه كه در گذشته بوده بازنگشت، اما پس از آن صلاح الدين زركوب و حسام الدين چلبي جاي شمس را به نوعي پركردند.
در اين مقاله تاثير و خدمت بزرگ حسام الدين چلبي به ادبيات فارسي و ايرانيان، محور اصلي بررسي است كه از ميان سخنان مولانا نكاتي مفيد و قابل تامل در اين باب استخراج شده است.