مقالات همايش بين المللي انديشه هاي جهاني مولانا جلال الدين محمد بلخي

مولانا جلال الدين محمد بلخي انديش مند بزرگ ايراني و تاب ناك ترين چهره زبان و ادب و فرهنگ ايراني در عصر ايلخانان در ديار روم است.
در اين مقاله، ضمن نقد ارتباط سلطان كي قباد اول با پدر مولانا و خود او و ديگر افسانه هايي كه مريدي چون افلاكي در مناقب العارفين خود براي بالا بردن شان و منزلت مراد خويش پرداخته است، كوشش شده است تا تاثير عظيم انديشه و آثار مولانا را در ادامه رواج زبان و شعر فارسي و فرهنگ ايراني در آسياي صغير و ساير متصرفات عثماني نشان دهيم، هرچند در اين راستا بايد كتاب ها نوشت و از جنبه هاي مختلف آن را تحليل كرد.
دو ديگر اين كه ادبيات مولويه را كه نقشي بسزا در ترويج زبان فارسي در خارج از ايران، بويژه آسياي صغير و شبه قاره داشته است - از قبيل معارف بهاء ولد، معارف برهان الدين محقق ترمذي، مقالات شمس تبريزي، آثار سلطان ولد و ... - معرفي كنيم.