مقالات لجستيك و زنجيره تامين

جمع آوري قطعات توليدي تامين كنندگان و ارسال آن به سازنده محصول نهايي از مسايل مهم حمل و نقل در سيستم هاي لجستيك ميباشد. اين مقاله به مدلسازي و حل مساله توزيع قطعات در شرايط عدم قطعيت در بخش داخلي لجستيك مي پردازد، بطوريكه استفاده از وسايل نقليه موجود در يك بازه زماني معلوم نوسانات زيادي نداشته و هزينه نگهداري موجودي در بخش تامين كنندگان حداقل گردد. اين مساله در دو مرحله حل مي شود. در مرحله اول با توجه به ساختار و محدوديتهاي مدل رياضي پيشنهادي، اين مدل ابتدا با بكارگيري از روش برنامه ريزي خطي فازي حل شده و سپس با استفاده از روش ميانگين، مقادير مختلف متغير تصميم به يك مقدار قطعي تبديل مي گردد. در مرحله دوم به منظور هماهنگ نمودن فعاليتهاي تحويل قطعات به شركت توليدي و حداكثر استفاده از ظرفيت وسايل نقليه موجود، با استفاده از يك رويكرد ابتكاري مبتني بر خوشه بندي فازي، بهترين نحوه چيدمان قطعات در داخل وسايل حمل و نقل مشخص مي گردد. براي نشان دادن كارايي مدل پيشنهادي نيز يك مثال حل شده است.