مقالات لجستيك و زنجيره تامين

در سيستم معمول انبارش از نوعي جرثقال استفاده مي شود كه در دو يا سه جهت حركت مي كند و بارها را همزمان در ارتفاع، طول و يا عرض حركت مي دهد. اين سيستم انبارش براي بارهاي بسيار سنگين همچون كانتينرهاي حمل دريايي، مناسب نيست. براي چنين كاربردهايي، يعني حمل و نقل بارهاي بسيار سنگين (بارهاي بالاي ۲۰ تن) با سرعت بالا سيستم برداشت و انباشت خودكار با دو كفه حمل كننده مجزا، توسط محققان پيشنهاد شده است. اين مقاله سعي بر معرفي اين سيستم جديد دارد و سه سياست متفاوت براي برنامه ريزي مكان توقف كفه ها پس از انجام كار را پيشنهاد مي دهد، سپس براي دو سياست بازگشت به نقطه مياني و بازگشت به نقطه ابتدايي، مدل زمان سفر مورد انتظار، محاسبه شده است. اين مدلها با سيستم شبيه سازي شده كامپيوتري و براي چند مورد حقيقي، راست آزمايي شده اند. سپس نتايج به دست آمده با سياست توقف در محل اتمام، كه در تحقيقات گذشته مورد بررسي قرار گرفته است، مقايسه شده اند. در نهايت سياست برتر معرفي خواهد شد.