مقالات مربوط به شهر الکترونیک

دولت الكترونيك، تكيه بر اينترنت و ديگر فناوري هاي نوظهور دارد تا اطلاعات و خدمات را به سادگي، سرعت، به شيوه اي كارا و با هزينه كم دريافت و توزيع كند. به صورت روزافزون، انتظارات افراد درمورد خدمات و محصولات و نيز نحوه و كيفيت ارايه آن به طور روزافزون درحال تغيير است و دولت نيز بايد پاسخگوي اين نيازها و انتظارات باشد. آنان خواهان اين هستند كه ساعات كار موسسات دولتي افزايش يابد و آنان هر زمان كه خواستند بتوانند كارهاي خود را انجام دهند، در صفها معطل نشوند، خدمات با كيفيت تري دريافت كنند، خدمات و محصولات ارزانتري به دستشان برسد و مواردي از اين دست كه پاسخگوترين شكل دولت براي اين انتظارات درحال حاضر دولت الكترونيك است. دولت ها همچنين براي جذب سرمايه، مشاغل و اشتغال، كارگران ماهر، گردشگران و موارد ديگر با هم در رقابت هستند و بدين منظور به امكانات جديدي نياز دارند كه دولت الكترونيك اين امكانات را براي آنها فراهم مي آورد. لذا دولت الكترونيك، نه تنها موجب يكپارچه شدن خود بــــا جامعه مي شود بلكه باعث مي گردد كه دولت بر منابعي تاكيد داشته باشد كه بيشتر مورد نياز است. دولت الكترونيك باعث گسترش فرهنگ خودخدمتي (SELF SERVICE) مي شود و شهروندان قادر مي شوند تا آنجا كه ممكن است به خود كمك كنند و از هزينه ها و اتلاف وقت خود بكاهند. در واقع ستون اصلي دولت الكترونيك، ارتباطي است كه دولت با شهروندان، بنگاه هاي اقتصادي، كاركنان و ساير موسسات دولتي برقرار مي سازد و اين ارتباطات است كه روح دولت الكترونيك را تشكيل مي دهد. در اين قسمت سعي مي كنيم ابعاد مختلف دولت الكترونيك و روابط بين آنها را بشناسيم. دولت الكترونيك براي سرويس دهي به شهروندان، واحدهاي خصوصي و سازمان هاي دولتي ديگر، از مجراهاي مختلفي استفاده مي كند كه اين خود به روابطي مابين دولت و اركان جامعه مي انجامد.
در عصر حاضر که پيشرفت هاي چشمگير فناوري اطلاعات و ارتباطات، موقعيتي را فراهم ساخته که يادگيري هاي سازماني را به سمت خودآموزي سوق داده است، بايد پذيرفت که راهبرد مناسب براي مديريت آموزش سازمان ها، دگرگوني در سياست ها است. با توجه به اهميت عنصر دانايي در برنامه هاي توسعه ملي، آموزش هاي تحت شبکه به عنوان گزينه اي مناسب براي تقويت بنيان دانشي و نيز توسعه موزون آموزش هاي سازماني مي تواند مورد توجه قرار گيرد، اما به دليل روشن نبودن مفاهيم اساسي و وجود رويكردهاي متفاوت به اين موضوع و نيز فراهم نبودن سازوکارهاي لازم، اجراي موثر اين مهم تا کنون ميسر نگرديده است. در اين مقاله با تمرکز بر وجوه مختلف يادگيري الکترونيکي، فرايند تطبيق آموزش هاي سنتي به آموزش هاي شبکه اي به تفصيل مورد بررسي قرار خواهد گرفت.