مقالات مربوط به شهر الکترونیک

با گسترش فضاي سايبر و افزايش حجم معاملات در بستر الکترونيک نياز به وسيله اي براي استحکام روابط و اعتماد پيدا شد؛ که از لحاظ حقوقي قابل اثبات و استناد در محاکم و ادارات باشد. در فرآيند همکاري حقوقدانان و متخصصان امضاي الکترونيک براي جبران اين کمبود عرضه شد. علي رغم توسعه مباحث حقوقي امضاي الکترونيک در جهان در کشور ما اين بحث مهجور و مبهم باقي مانده و به کلي گويي اکتفا گرديده است. در اين مقاله سعي شده است به تبيين دقيق و شفاف حقوقي اين پديده از منظر طرفين آن بپردازيم.
ابتدا امضا کننده و اعتماد کننده را تعريف و جايگاه قانوني آنها را مشخص مي کنيم. سپس به وظايف و تکاليف امضا کننده مي پردازيم که شامل: حفاظت و مراقبت براي جلوگيري از استفاده غير مجاز ارايه تاديه امضا الکترونيک براي اعتماد کننده است. وظيفه و تکليف اعتماد کننده به عنوان طرف مقابل رابطه، به طور کلي بررسي قابليت اطمينان به يک امضاي الکترونيک به فراخور نوع آن است. مسووليت هاي حقوقي و جبران خسارات ناشي از قصور و سهل انگاري هر يک از طرفين نيز تبيين خواهد شد.