مقالات مربوط به شهر الکترونیک

زيرساخت هاي مخابراتي بعنوان يکي از عمده ترين پارامترهاي تحقق و توسعه شهرهاي الکترونيکي است. خدمات نهادهاي خدمت رسان به شهروندان در اين بستر از طريق فناوري هاي دسترسي گوناگون ارايه مي شود. در راستاي ايجاد زيرساختي مناسب براي توسعه شهرهاي الکترونيکي، حرکت از شبکه هاي فعلي به سمت تجميع فناوري هاي دسترسي موبايل و شبکه هاي بي سيم محلي از الزامات شبکه هاي نسل آتي است. زيرا با ترکيب قابليتهاي مکمل شبکه هاي نامتجانس بي سيم محلي و سلولي، امکان انتقال داده با نرخ بالا و محدوده پوشش وسيع تواما فراهم مي گردد. بنابراين مکانيزم هاي همکاري بين شبکه هاي بي سيم محلي و سلولي، منجر به فراهم کردن تصديق هويت يکپارچه، صورت حساب يکپارچه، قوانين جابجايي، تحرک ترمينال ها و تحرک سرويس ها شده است. بر اين اساس در اين مقاله سعي شده است با شناخت وضعيت ارتباطي کشور راه کارهاي تجميع مورد بررسي قرار گيرد. تحليل و انتخاب مدل تزويج آزاد و مزايا و معايب آن در مقايسه با معماري تزويج محکم، از نتايج بدست آمده است. در ادامه نيز مدلهاي تکاملي با شناخت وضعيت مخابراتي کشور براي گذار از وضعيت موجود بصورت سلسله مراتبي تا رسيدن به شبکه هاي مجتمع ارايه شده است.