مقالات مربوط به شهر الکترونیک

شهر الکترونيکي يكي از نمودهاي پيشرفته توسعه فناوري ارتباطات و اطلاعات در عرصه اجتماعي، سياسي و اقتصادي است. نتايج مطالعات اقدامات کشورهاي توسعه يافته در اين حوزه بر اين نکته تمرکز دارد که رفتارهاي مديريتي و شهروندي و تعامل بين عناصر جامعه در اين پديده از حالت سنتي آن تبعيت نمي کند. همچنين سياستگذاران و مديران کلانشهرها، شهر الکترونيکي را نه به عنوان هدف که ابزاري براي بهره مندي از روشهاي نوين تعاملي بين عناصر تاثيرگذار و تاثيرپذير اجتماع در ايجاد حکمراني هدفمند، سريع و انعطاف پذير متناسب با نيازهاي پوياي شهروندان مي دانند.
توسعه فناوري ارتباطات و اطلاعات در قالب شهر الکترونيکي، توسعه آنرا به صورت يکپارچه و جامع و نه به شکلهاي مجزاي چهارگانه دولت الکترونيکي، بهداشت الکترونيکي، تجارت الکترونيکي و آموزش الکترونيکي مدنظر قرار مي دهد. لذا روش و چارچوب توسعه آن متفاوت بوده و الزامات و نيازمنديهاي خاص خود را دارد که در هيچيک از نمودهاي چهارگانه فناوري ارتباطات و اطلاعات وجود ندارد. به طوريکه دستيابي به اهداف توسعه بدون تعريف و تبيين چارچوب و روش توسعه شهر الکترونيکي به عنوان يکي از مهمترين پيش نيازهاي آن ميسر نخواهد بود. در اين مقاله مدلهاي توسعه شهر الکترونيکي در پايتختها و کلانشهرهاي پيشرو در اين حوزه مطالعه و معيارهاي کليدي ارزيابي توسعه شهر الکترونيکي شناسايي شده است. سپس متناسب با اين معيارها، چارچوب توسعه شهر الکترونيکي در چهار گروه زيرساختها، حوزه هاي توسعه، خدمات پايه و فناوريهاي کليدي در پوشش خدمات پايه شهر الکترونيکي تبيين شد. در تبيين اين چارچوب شمول الکترونيکي به عنوان يکي از عوامل تاثيرگذار بر کاهش شکاف ديجيتالي مورد توجه قرار گرفته است. در پايان، برنامه هاي کشورهاي پيشرو متناسب با چارچوب پيشنهادي توسعه شهر الکترونيکي شناسايي و توصيه هاي برنامه ريزي و حرکت به سوي شهر الکترونيکي متناسب با برنامه پنجم توسعه و برنامه هاي توسعه فناوري اطلاعات ارايه شده است.