مقالات مربوط به شهر الکترونیک

پيامدهاي ناشي از تاخير در روند توسعه شهرهاي الكترونيكي در ايران آرام آرام چهره خود را به نمايش مي گذارد و نگرانيهايي را در بين متخصصان بوجود آورده است. با وجودي كه از زمان حضور فناوري اطلاعات و ارتباطات و كاربردهاي آن در جهان در ايران نيز اقدامات محدودي براي استفاده از اين پديده آغاز شده است، اما اتفاق قابل ملاحظه اي كه تاثير مستقيم آن در افزايش درآمد ناخالص داخلي كشور ديده شود و يا به عنوان ابزاري تسهيل كننده در ساماندهي مديريت شهري و يا مديريت كشور بكار گرفته شود ديده نشده است. با توسعه جامعه اطلاعاتي جهاني چهار عامل سرعت، دسترسي به دانايي هركس در هر جا و در هر زمان دلخواه، كوچك شدن ابزار دسترسي به اطلاعات، افزايش كيفيت و ارزن شدن خدمات و توليدات و توسعه تفكر ديجيتالي از طريق سواد رايانه اي مورد توجه ملل جهان قرار گرفته است. به همين دليل سرعت توسعه شهرهاي الكترونيكي و كاربردهاي آن كه چهار عامل فوق را تسهيل مي كند از يك سويي، و نبود عزم و اراده در بين بعضي از مسوولين مرتبط از سويي ديگر، شرايط دشواري را براي كشورهاي عقب مانده در اين حوزه بوجود آورده است. كشورهاي پيشرو در توسعه و بكارگيري كاربردهاي متنوع شهرهاي الكترونيكي، با درك نيازمنديهاي انسان هزاره سوم، سوار بر قطاري شده اند كه هر روز بر سرعت آن افزوده مي شود، و كشورهاي عقب مانده از اين قطار هر روز تلاش دارند تا با گامهاي لرزان خود را به اين قطار رسانده تا شايد بتوانند بر آن سوار شوند. كشورهاي پيشرو بسرعت بازارهاي جهاني صنعت فناوري اطلاعات و ارتباطات را به اشغال خود در آورده و با توليد محصولات متنوع سخت افزاري و نرم افزاري به همراه فرهنگ سازي و آموزش شهروندانشان در غالب شهرهاي الكترونيكي در بكارگيري درست از كاربردهاي جديد فناوري اطلاعات و ارتباطات فرصت ها را در نورديده و مسيرهاي محدودي را براي كشورهاي عقب مانده باقي گذاشته اند. كشورهاي توسعه يافته، هم از نظر فني و زيرساخت و هم از نظر توسعه فرهنگي و ايجاد شرايط استفاده از كاربردهاي متنوع فناوري اطلاعات و ارتباطات مانند: دولت الكترونيكي، بهداشت الكترونيكي، آموزش الكترونيكي، تجارت الكترونيكي، بانكداري الكترونيكي، كشاورزي الكترونيكي، شهرهاي الكترونيكي، گردشگري الكترونيكي و صدها كاربرد متنوع ديگر سرمايه گذاري لازم را نموده و آموزش عمومي مردم را نيز همزمان انجام داده اند و مسير درست توسعه و استفاده از اين پديده را يافته اند. در مقابل كشورهاي عقب مانده هنوز در حوزه تئوري اين پديده با ديدگاه فلسفي، مشغول پاسخ به اين سوال هستند كه آيا فناوري اطلاعات و ارتباطات و كاربردهاي آن مي تواند براي مردم و كشورشان سودمند باشد؟! و بر اساس همين تفكر، به دنبال راهكارهاي محدودسازي و جلوگيري از توسعه اين پديده هزاره سوم به بهانه هاي متفاوتي مي باشند. اين دسته از كشورها هنوز آمارهاي توسعه و افزايش تلفن ثابت را افتخار خود مي دانند، از سيستمهاي تلفن همراه نسلهاي پايين استفاده مي كنند و براي استفاده از هر سرويس جديدي مانند MMS بر روي اين سيستم، كه كاملا در كشورهاي ديگر دنيا جا افتاده است، به دنبال تهيه قوانين و مقررات محدود كننده و سخت گيرانه مي باشند. اين كشورها، اصولا در آمارهاي ملي كه ارايه مي دهند از آمارهاي مربوط به جايگاه توسعه كاربردهاي فناوري اطلاعات مانند تجارت الكترونيكي، بهداشت الكترونيكي، بانكداري الكترونيكي، دولت الكترونيكي، آموزش الكترونيكي، بيمه و گمرگ الكترونيكي و ساير خدماتي كه در حوزه توسعه زيرساخت وظيفه دولت مي باشد خبري نيست، و تنها به آمارهاي نصب و راه اندازي تجهيزات مخابراتي اكتفا مي شود. پيامدهاي ناشي از تاخير در روند توسعه شهرهاي الكترونيكي بستگي به عوامل زيادي دارد كه بررسي همه آن عوامل كه مي توانند در حوزه هاي فني، نيروي انساني، بودجه، فرهنگي و اجتماعي و موارد ديگري باشند كاري دشوار است. با اين وجود از آنجا كه بي توجه اي به اين موضوع، خسارتهاي زيادي را براي كشورهاي عقب مانده از اين پديده هزاره سوم دارد، مطالعه، بررسي و شناخت دلايل تاخير در روند توسعه آن در كشورهاي مختلف و بويژه ايران مهم مي باشد. در اين مقاله، ضمن مراجعه به آخرين آمار و اطلاعات موجود مربوط به دو شاخص مهم وضعيت اينترنت و تلفن همراه، كه جزء شاخصهاي اساسي حوزه زيرساخت شهر الكترونيكي مي باشند و توسعه شاخصهاي ديگر نوعا وابستگي نزديكي به آنها دارد، به موضوع اصلي مقاله، پيامدهاي ناشي از تاخير در روند توسعه شهرهاي الكترونيكي در ايران پرداخته شده است.