مقالات برنامه ريزي و مديريت شهري

بر اساس مطالعات به عمل آمده در زمينه شاخصهاي توسعه انساني مناطق يازده گانه شهر اصفهان، توزيع و پراكندگي اين محروميت و ميزان آن در مناطق يازده گانه شهر متفاوت است. با توجه به محروميتي كه در ابعاد مختلف آن در شهر وجود دارد، ضرورت بازنگري و تحول در ديدگاههاي سنتي و ايجاد زمينه هاي تغيير در جهت تغييرات اجتماعي- اقتصادي، تجزيه و تحليلهاي جديدي را مي طلبد. از اين رو براي آشنايي با وضعيت هر يك از اين مناطق، حدود 10 شاخص اقتصادي، جمعيتي و زيربنايي، بهداشتي، فرهنگي و اجتماعي انتخاب گرديد و با استفاده از روش همبستگي رتبه اي درجه توسعه يافتگي مناطق مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. به اين طريق، ضعف هر يك از مناطق شهر از جهت شاخصهاي مختلف توسعه درسطح شهر مشخص شده و اين امر مي تواند مبناي مناسبي براي توزيع امكانات و خدمات براي مديران شهري قلمداد شود تا نيازمنديهاي مناطق را در يك ارزيابي نسبي تعيين كنند و با بهره گيري از ديدگاه آمايشي به توسعه فضايي هر يك از مناطق يازده گانه اقدام نمايند تا از منابع حداكثر استفاده مطلوب به عمل آيد. بنابراين برنامه هاي آتي توسعه شهري بايد با شناخت و آگاهي كامل از وضعيت مناطق ياد شده و با توجه به درجه توسعه يافتگي اين مناطق انجام گيرد. هدف اين تحقيق شناخت چگونگي وضعيت توسعه يافتگي مناطق يازده گانه شهر اصفهان و درجه بندي آنها از نظر شهري با استفاده از 10 شاخص توسعه در قالب شاخص هاي اقتصادي و زيربنايي، فرهنگي، اجتماعي و آموزشي، بهداشتي و درماني براي اين منظور از روش اسپيرمن رانك استفاده شده است.