مقالات برنامه ريزي و مديريت شهري

امروزه به دليل نقش زمين در تامين رفاه و آسايش عمومي و تلقي آن به عنوان يك ثروت عمومي از يك طرف و نيز به دليل افزايش روزافزون جمعيت؛ از طرف ديگر، ضروري است تا ضوابط، مقررات و معيارهاي آن در راستاي منافع عمومي، حفاظت بهينه و در خور پايدار در نظر گرفته شود. در كشورهاي مختلف، شيوه دخالت دولتها در تعيين سياستهاي زمين و بازار آن متفاوت است كه بيشتر آن از طريق تصويب مقررات مربوط به كاربري اراضي شهري، ماليات بندي و دخالت مستقيم دولت اعمال مي شود.
روش كار، توصيفي موردي(case study)  و علي (پس رويدادي) است. هدف اين تحقيق، بررسي نقش سياست هاي زمين شهري در توسعه شهرهاي ايران با تاكيد بر نمونه موردي شهر اصفهان ازطريق مطالعه و ارزيابي سياستها، برنامه ها و مصوبه هاي مراجع رسمي و قانون گذار در خصوص زمين شهري و نيز تحليل نتايج و اثرات آنها در روند توسعه و گسترش شهرهاي ايران به خصوص شهر اصفهان است. از بررسي سياست ها و قوانين زمين شهري، به اين نكته مهم پي مي بريم، كه به كارگيري هر نوع سياست و قانوني، در هر برهه زماني، داراي آثار و نتايج ملموس و مشخصي بوده كه روند رشد و گسترش شهرها را شكل بخشيده است. اتخاذ و اعمال سياستهاي گوناگون زمين شهري در ايران، بر نحوه رشد و گسترش شهرهاي ايران علي الخصوص شهر اصفهان بسيار موثر و از اهميت بالايي برخوردار بوده است. نتايج اين پژوهش مي تواند در جلوگيري از تكرار وضعيت نامطلوب گذشته و اتخاذ تصميمات مناسب مورد استفاده قرار مي گيرد.