مقالات برنامه ريزي و مديريت شهري

هدف مقاله حاضر شناسايي وضع موجود نظام شهري استان يزد در مولفه هاي جمعيتي و كاركردي و برنامه ريزي استراتژيك آن است. اين پژوهش با استفاده از آمار و اطلاعات موجود و شخصهاي منتخب در 14 شهر استان يزد (1381-1375) و به روش آماري- تحليلي و با كمك نرم افزارهاي آماري و مدلهاي برنامه ريزي منطقه اي انجام شده است.
نتايج پژوهش بيانگر اين است كه نظام شهري استان يزد ضمن اينكه به لحاظ جمعيتي و كاربردي، ساختار سلسله مراتبي گسيخته و نا متعادلي دارد؛ با چند معضل عمده از جمله: 1. بزرگ سري شهر يزد و تمركز بيش از 60 درصد جمعيت و كاركردها در آن؛2. فقدان شهرهاي مياني و متوسط حتي در طيف پايين آن؛ 3. كثرت روستا- شهرها و شهرهاي كوچك فاقد كاركرد شهري؛ 4. عدم پهنه بندي فضا و درهم تنيدگي مراكز اسكان جمعيت و نواحي صنعتي و توليدي استان (عمدتا در محور مهريز اردكان به طول تقريبي 100 و عرض 20 كيلومتر) رو به رو است كه ناپايداري اكولوژيكي منطقه را دامن زده است.