مقالات كشاورزي، محور رشد و توسعه

کشور ايران با بيش از 70 ميليون نفر جمعيت يکي از کشورهاي حوزه مديترانه مي باشد که از لحاظ اقليمي در شرايط خشک و نيمه خشک قرار دارد، بطوريکه ميانگين سالانه بارش براي آن 252 ميليمتر بوده و فقط 67.6% از کل منابع آبي آن قابل استحصال براي آشاميدن مي باشد. انتشار جهاني گازهاي گلخانه اي باعث تغييرات آب و هوايي شده و چنانچه بررسي هاي جهاني نشان مي دهد در 2 دهه اخير ميانگين دماي زمين 1 درجه سانتي گراد افزايش يافته است. اين تغييرات باعث دگرگوني هايي در شرايط آب و هوايي کشورها شده است، از آن جمله مي توان به بروز حوادث غير مترقبه اي مثل بروز سيل، طوفان هاي شن و ماسه، آب شدن يخهاي قطبي، خشکسالي و سرما زدگي در بسياري از کشورها نام برد. تغيير ات آب و هوايي احتمالا تاثيرات وسيعي بر روي سلامتي بشر و کاهش طول عمر انسان داد. يکي ديگر از اثرات گرمايش زمين که مي تواند تاثير ناگواري داشته باشد افزايش نياز آبي گياهان است که اين پديده مورد بررسي قرار گرفته است. انتظار مي رود با افزايش درجه حرارت قدرت تبخير کنندگي هوا يا تبخير و تعرق پتانسيل سطح مرجع (ET_O) افزايش يابد و در نتيجه نياز آبي گياهان بيشتر گردد. با توجه به اينکه ET₀ مهمترين پارامتر در محاسبات آبياري و زهکشي مي باشد و در طراحي و ظرفيت سيستم هاي آبياري نقش دارد بايد اثرات گرماي کره زمين روي آن و بالتبع روي مصرف آب کشاورزي بررسي شود. در مقاله حاضر اثرات گازهاي گلخانه اي و رشد آن را بيان کرده و راه هاي کاهش اين گازها را بيان مي کنيم.