مقالات كشاورزي، محور رشد و توسعه

امروزه خاک به عنوان بستر حيات در معرض تخريب بسياري قرار گرفته است. اين تخريب در کشور ما که در ناحيه خشک و نيمه خشک دنيا قرار گرفته است. به علت شرايط منطقه اي هم حادتر و هم حائز اهميت تر است. 75 درصد هدررفت خاک در جهان بر اثر فرسايش آبي، 83 درصد بر اثر فرسايش بادي، 90 درصد تخريب شيميائي و 60 درصد تخريب فيزيکي بوده که بيشترين تخريب خاک در کشورهاي در حال توسعه مي باشد. آلودگي خاک ناشي از دفن زائدات شهري - صنعتي، شور شدن خاک بر اثر مصرف نامعقول کودها، شخم هاي نامناسب زراعي، از دست رفتن جنگل ها و پوشش هاي گياهي، نامناسب بودن سيستم هاي آبياري و به طور کلي فعاليت هاي نادرست انسان از عوامل عمده تخريب خاک به شمار مي روند. ايران يکي از هفت کشور آسيائي است که بيشترين ميزان هدررفت خاک را دارد. 20 درصد کاهش قابليت توليد محصول نيز يکي ديگر از پيامدهاي اتلاف منابع خاک در کشور به شمار مي آيد. به منظور مديريت پايدار منابع خاک و جلوگيري از اتلاف آن دو استراتژي عمده وجود دارد: 1- توجه به احيا خاک ها و اکوسيستم هاي تخريب شده، 2- بکارگيري تکنولوژي هاي نوين کشاورزي و بهسازي آن در راستاي توسعه پايدار. در اين مقاله به منظور دستيابي به مديريت پايدار منابع خاک که بستر و زمينه ساز توسعه پايدار کشور است، راهکارهاي عملي: احيا و توسعه بيولوژيک، اجراي طرح هاي آبخيزداري و آبخوانداري، احياي خاک هاي شور، فاقد مواد مغذي و آلوده، توسعه روش ها و سيستم هاي مناسب شخم مثل شخم حفاظتي، بکار گيري مالچ ها و ديگر بقاياي گياهي، استفاده از روش هاي نوين آبياري با در نظر گرفتن شرايط منطقه و توجه هر چه بيشتر به مردم به عنوان يکي از ارکان اصلي طرح هاي جامع مديريت منابع خاک ارائه گرديد.