مقالات كشاورزي، محور رشد و توسعه

ايجاد تعادل ميان توسعه و محيط زيست چالشي را پيش مي آورد که امروزه با نام توسعه پايدار، جهاني شده است. تقاطعي که محل تلاقي جامعه، اقتصاد و محيط زيست محسوب مي شود. جنبه هاي متعددي بر اين فرآيند مي تواند تاثيرگذار باشد که مهمترين آن پايداري در منابع طبيعي مي باشد. ضرورت محيط زيست در امر اقتصاد و تامين رفاه، کارکردهاي مديريت اقتصادي در تخريب محيط زيست، حل مشکلات زيست محيطي و اصلاح بي نظمي هاي اقتصادي و فراهم کردن انگيزه جهت حفظ و کاهش مصرف منابع تجديدپذير و تجديدناپذير گواهي آشکار در لزوم توجه به محيط زيست در ساختار بدنه توسعه پايدار دارد. عامل جدي که امروزه اين توسعه را با مشکل مواجه کرده کاهش کمي و کيفي جنگل ها، بيابان زايي، آلودگي هاي زيست محيطي و مديريت ناکار آمد اکوسيتم هاي کوهستاني است. در اين ميان منابع جنگلي سهم بسزايي در موفقيت توسعه پايدار ايفا مي کنند. مديريت پايدار جنگل با حفظ و افزايش قابليت جنگل ها در جذب کربن، ضمن کمک به بقاي انرژي مزاياي فراوان براي اجتماع و محيط زيست به همراه دارد. نگرشي فراگير به مديريت جنگل مي تواند ضمن تامين نياز هاي انرژيک انساني، تعادل تغييرات آب و هوايي، حفظ تنوع زيستي و ترويج توسعه پايدار را به ارمغان آورد.