مقالات كشاورزي، محور رشد و توسعه

رشد فزاينده جمعيت، محدود بودن منابع و بر هم خوردن تعادل اکولوژيک حاکم بر محيط زيست در اثر بهره برداريهاي بي رويه انسان بخصوص در چند دهه اخير باعث بروز مشکلاتي در کشور شده است. منطقه مورد مطالعه با 15197 کيلومتر مربع مساحت (معادل 8.1 درصد مساحت استان) در شمال استان سيستان و بلوچستان  و جنوب شرق ايران واقع گرديده است. اين منطقه از شمال وشرق با کشور افغانستان، از غرب با استان خراسان جنوبي و از جنوب با شهرستان زاهدان هم مرز است.
سيستان از جمله مناطق داراي بيشترين فرسايش بادي در کشور بوده به گونه اي که در حال حاضر نيز فراواني وقوع طوفان هاي ماسه اي در سيستان رتبه اول کشور و رتبه دوم آسيا را داراست (ميدلتون، 1986). استفاده از مالچ نفتي يکي از روش هايي است که به شکل گسترده جهت تثبيت شن هاي روان بکار مي رود. عمليات تثبيت شنهاي روان كه براي اولين بار در سال 1338 در ابعاد محدود در منطقه الباجي اهواز شروع گرديد و عمليات تثبيت ماسه در منطقه سيستان در سال 1348 تا سال 1386 يعني در يک دوره 39 ساله تلاش هاي زيادي در جهت کاهش معضل حرکت ماسه هاي روان و مقابله با فرسايش بادي صورت گرفته است. اما از آنجا که اين تلاش ها از همراهي عوامل طبيعي چون بارندگي مناسب برخوردار نبوده همواره تداوم عمليات نياز بوده و هر ساله مشکلات جديدي عارض گرديده است که در اين تحقيق به بررسي تاثير اثرات کاربرد مالچ نفتي در منطقه سيستان پرداخته ايم.