مقالات كاربرد فناوري هاي نوين در كشاورزي

آلودگي خاک ها به مواد زايد صنعتي و شهري در اثر فعاليت هاي انسان، يکي از خطرات مهم زيست محيطي است. فلزات سنگين از رايج ترين آلاينده ها هستند و در سال هاي اخير آلودگي به آنها به شدت افزايش يافته است. اين آلودگي ها، مشکلات عمده زيست محيطي و بهداشتي در سرتاسر دنيا به وجود آورده و اکوسيستم ها را مورد تهديد قرار داده است. بر خلاف آلاينده هاي آلي، نه تنها فلزات سنگين به وسيله تغييرات زيستي و شيميايي از محيط حذف نمي شوند بلکه به صورت پايدار هم در محيط باقي مي مانند.
انواع فناوري هاي اصلاحي متداول که براي پاکسازي محيط هاي آلوده به فلزات سنگين استفاده مي شود پر هزينه و گران قيمت است و توام با توليد مقدار زيادي مواد زايد مي باشد و افزون بر اين، موجب جلوگيري از حاصلخيزي خاک مي شود. استفاده از فناوري گياه پالايي، راهکاري مناسب براي حذف آلاينده هاي فلزي از آب، خاک و هوا است. اين روش از نظر اقتصادي باصرفه، دوستدار محيط زيست و رويکردي مناسب از نظر زيباشناسي است. دامنه متنوعي از گياهان شامل انواع خودرو، خوراکي و زينتي وجود دارد که مي توان به عنوان جاذب هاي زيستي و به منظور پاکسازي خاک از آنها در محيط هاي طبيعي و شهري استفاده نمود. براي پاکسازي محيط هاي آلوده، گياهان سازوکارهاي گوناگوني دارند مانند تصفيه، تثبيت، فرار سازي و استخراج. در هر صورت، با اين روش ها مقادير زيادي زيست توده به وجود مي آيد که دفع آنها نياز به مديريت درست دارد. زيست توده انبوه گياهان هرز قادر به محدود کردن و جلوگيري از انتقال مواد آلوده به زنجيره هاي غذايي است و افزون بر اين منبع مناسبي براي توليد انرژي تجديد پذير مي باشد.