مقالات كاربرد فناوري هاي نوين در كشاورزي

متابوليسم ثانويه گياهان براي صفاتي از قبيل رنگ، طعم و مزه محصولات و مقاومت در برابر آفات و بيماري ها بسيار مهم است. علاوه بر اين، اين مسير منبع بسياري از تركيبات شيميايي مفيد از قبيل داروها، رنگدانه ها و طعم دهنده هاست. قابليت مهندسي توليد متابوليت هاي ثانويه سلول هاي گياهي به منظور افزايش سنتز تركيبات دارويي، كاهش و يا جلوگيري از توليد تركيبات سمي و يا حتي توليد تركيبات جديد از اهميت ويژه اي برخوردار است. با وجود اينكه امروزه مهندسي متابوليسم ثانويه گياهان ممكن و شدني است اما استفاده كارآمد از اين فناوري به دانش و درك مسيرهاي بيوسنتزي درگير در سنتز اين متابوليت ها نياز دارد. جهت افزايش توليد متابوليت هاي ثانويه، راه كارهاي مختلفي از قبيل دستورزي ژن هاي دخيل در مراحل محدود كننده مسيرهاي بيوسنتزي، كاهش تعداد مسيرهاي رقابتي سنتز فراورده، كاهش كاتابوليسم محصول و بيش بيان ژن هاي تنظيمي را مي توان دنبال كرد. براي رسيدن به اين هدف، نه تنها مي توان ژن هاي موجود در داخل ژنوم گياه را بيش بيان كرد بلكه مي توان ژن هايي كه منشا ميكروارگانيسمي دارند را نيز به كار گرفت. از رهيافت هاي ديگر اين زمينه مي توان به انتقال و بيان ژن هاي گياهي در داخل ميكروارگانيسم ها اشاره كرد كه با استفاده از اين روش مي توان سوبستراها و پيش سازهاي مضر و بي فايده را به تركيبات شيميايي مفيد تبديل كرد.