مقالات كاربرد فناوري هاي نوين در كشاورزي

گونه هاي مختلف بي مهرگان بزرگ (از جمله حشرات) که در کف آبها زندگي مي کنند از نظر حساسيت به عوامل زنده و غيرزنده متفاوت عمل مي کنند. شاخص زيستي (Biotic Index) که به وسيله Hilsenhoff (1988) ارايه شده است بر اساس شناسايي بندپايان، ناجورپايان (Amphipods) و جورپايان (Isopods) آبزي در سطح خانواده عمل مي نمايد. يکي از استدلال هاي اصلي براي مطالعه حشرات آبزي در اين ارتباط، پي بردن به کيفيت محيط زيست آنها در آبهاي مختلف (رودخانه ها، درياچه ها، چشمه ها و غيره) است. فناوري به کارگيري جمعيت حشرات آبزي براي نشان دادن درجه آلودگي توده آبهاي مختلف بيش از نيم قرن است که وجود دارد و اين موضوع بر اساس توانمندي هاي زيستي موجودات زنده اي که به عنوان شاخص آلودگي و سطوح مختلف آن به کار مي روند بنا شده است. در اين فناوري پس از شناسايي حشرات آبزي با استفاده از فرمول Hilsenhoff يعني BI=^åniai/_N، شاخص زيستي آبهاي مختلف محاسبه مي شود. در اين فرمول n_i تعداد نمونه در هر خانواده از حشرات، a_i رتبه تحمل به آلودگي هر خانواده (از جدول هاي موجود به دست مي آيد) و N مجموع کل نمونه هاي جمع آوري شده است. ميزان تحمل حشرات آبزي به آلودگي ها (a_i) بر اساس تحقيقات Hilsenhoff (1987) بين عدد 0 تا 10 رتبه بندي شده است. اين اعداد بر اساس عکس العمل هاي اين موجودات به مواد آلي آلوده کننده آب در شرايط مختلف آزمايشگاهي و صحرايي به دست مي آيد. عدد صفر نشان دهنده تحمل ناپذيري يا حساسيت شديد موجود زنده به غلظت هاي پايين اکسيژن محلول در آب است. اعداد بين 2 تا 9 درجه هاي متفاوت تحمل موجود زنده را به غلظت اکسيژن محلول در آب نشان مي دهد و عدد 10 نشانگر تحمل بالا و بقاي موجود زنده در آلودگي هاي بالا است. در نهايت پس از مشخص شدن شاخص زيستي آبهاي مورد مطالعه با استفاده از جدول راهنما، کيفيت آب مشخص خواهد شد.