مقالات ژئوماتيك

سيستم ارتفاعي ارتومتريک به عنوان اصلي ترين مبناي تعيين موقعيت مطلق ارتفاعي در ژئودزي، در کاربردهاي عملي با افزودن تصحيح ارتومتريك به مشاهدات ترازيابي بدست مي آيد. مساله اساسي در محاسبه اين تصحيح، تعيين مقدار شتاب ثقل متوسط در امتداد خط شاغولي در داخل زمين، بين سطح آن و ژئوئيد، مي باشد. معمولا در اكثر كشورها بدليل سادگي روابط از روش Helmert (1890) كه مبتني بر گراديان ثقل پوآنکاره- پري است، براي تعيين اين كميت استفاده مي شود. در اين مقاله مقدار شتاب ثقل متوسط با استفاده از روش هاي محاسباتي دقيقِ حذف توپوگرافي و جايگزيني مجدد آن محاسبه شده و بر اساس آن تقريب هاي استفاده شده در اين روش اصلاح مي گردد. با محاسبات انجام شده بر روي تعدادي از ايستگاه هاي شبكه ترازيابي درجه1 ايران در منطقه تست با ماكزيمم ارتفاع، مقدار تصحيحات بدست آمده نسبت به روش Helmert مي تواند به برسد كه ناشي از درنظرگرفتن اثر پوسته کروي بوگه، عوارض با طول موج هاي كوتاه و بلند ناهمواري هاي توپوگرافي، تغييرات جانبي دانسيته توپوگرافي و گراديان ارتفاعي هواي آزاد در ميدان ثقل زمين واقعي است. به منظور برآورد دقت روش ارايه شده، با مقايسه شتاب ثقل متوسط اندازه گيري شده در چاه اكتشافي در كشور آلمان تا عمق و محاسبات مربوطه، انحرافي به اندازه از مقدار شتاب ثقل متوسط واقعي بدست آمد كه خطايي كمتر از در محاسبات مربوط به تعيين ارتفاع ارتومتريك نقطه مذكور، ايجاد خواهد كرد