مقالات راهکارهاي توسعه از ديدگاه جغرافيا

آب و هوا در تکوين و پيدايش سکونتگاههاي انساني، توسعه و گسترش آنها و يا عملکرد گوناگونشان نقش به سزايي داشته است. در واقع شهرها، عناصر شهري و فونکسيون و عملکرد آنها همواره از عناصر و عوامل آب و هوايي متاثر بوده و هستند. در بررسي ساختمان و بافت شهرهاي نواحي گرم و خشک به اين امر مهم پي مي بريم که عامل آب و هوا شکل منطقي به ساختمان و بافت شهرهاي اين نواحي داده است. تاثير اقليم بر نواحي گرم و خشک باعث به وجود آمدن نوع خاصي از گردشگري به نام گردشگري مناطق خشک شده است. شرايط اقليمي مناطق گرم و خشک باعث تمايز منظر جغرافيايي و بافت شهري و بناهاي اين منطقه با ديگر مناطق از نقطه نظر گردشگري شده است. هدف اين مقاله بررسي تاثير اقليم براسلوب ساختمان سازي مناطق خشک و تاثير آن بر منظر گردشگري اين مناطق مي باشد. بررسي عناصر بارز و مشخص که نه تنها تحت تاثير اقليم گرم خشک هستند بلکه همين عناصر در جذب گردشگر موثر است. روش تحقيق در اين مقاله روش توصيفي - موردي است. از يافته هاي مهم اين پژوهش مي توان به چگونگي ارتباط تابش اشعه خورشيدي، ميزان دريافت بارش هاي جوي، اعتدال هوا، نوع مصالح، شکل مصالح و تاثير آن در متعادل کردن دما و حرارت در مناطق مسکوني در بستر گردشگري اين مناطق اشاره کرد. باشد که اين پژوهش بتواند در زمينه بسترسازي گردشگري مناطق خشک ايران در زمينه جذب گردشگر داخلي و خارجي نقش مهمي را ايفا نمايد. مناظر سکونتگاهي اين مناطق داراي جاذبه هاي بسياري در زمينه گردشگري مي باشند که متاسفانه تاکنون ناشناخته مانده است.