مقالات روانشناسی

سبک هاي يادگيري به عنوان يکي از مولفه هاي مهم در فرايند آموزش و يادگيري، به معلمين در درک اينکه دانش آموزان چگونه ياد مي گيرند، کمک مي کند. عليرغم اهميت نظري نقش و تاثير ويژگي هاي شخصيتي بر روي سبک هاي يادگيري، در خصوص رابطه ميان شخصيت و سبک هاي يادگيري تحقيقات کمي صورت گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين پنج عامل شخصيت با سبک هاي يادگيري بوده است. شرکت کنندگان در اين پژوهش شامل 190 نفر از دانشجويان دختر و پسر (99 دختر و 91 پسر) سالهاي دوم و سوم دانشکده هاي علوم تربيتي و مهندسي دانشگاه شيراز بودند که به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي سنجش ابعاد شخصيت از پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصيت گلدبرگ (1999) و به منظور سنجش سبک هاي يادگيري از سياهه سبک يادگيري کلب (1985) استفاده گرديد. پايايي پرسشنامه ها به روش آلفاي کرانباخ و روايي آنها از طريق تحليل عاملي تعيين شد. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون چند متغيره نشان داد که وظيفه مداري، پيش بيني کننده آزمايشگري فعال براي پسران و دختران و دانشجويان رشته مهندسي و پيش بيني کننده مشاهده تاملي در دختران و در رشته علوم انساني است. همچنين گشودگي در مقابل تجربه به شکل مثبت و روان رنجوري نيز به شکل منفي پيش بيني کننده مفهوم سازي انتزاعي در پسران و در رشته مهندسي مي باشد. برون گرايي نيز به شکل منفي، پيش بيني کننده شيوه يادگيري مشاهده تاملي در دختران است. عامل توافق پذيري و گشودگي در مقابل تجربه نيز پيش بيني کننده شيوه يادگيري تجربه عيني در پسران و در دانشجويان رشته مهندسي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ