مقالات روانشناسی

هدف از اين پژوهش مقايسه ي اولويت هاي ارزشي دانش آموزان دوره ي متوسطه ي استان لرستان، و والدين و آموزگاران آن ها، و هم چنين ميزان هم خواني و توافق پاسخ گويان در اولويت بندي ارزش ها است. بدين منظور، با نمونه گيري خوشه يي چند مرحله يي، 1474 دانش آموز از دبيرستان هاي استان لرستان به هم راه والدين و آموزگاران آن ها گزيده شدند و به آزمون ارزش سنج منصور پاسخ دادند.
يافته ها نشان داد ميان نسل جديد (دانش آموزان)، نسل ميانه (آموزگاران)، و نسل گذشته (والدين)، جز در ارزش هاي «شاگرد خوب بودن» (P=0.229)، «هم دردي با ديگران» (P=0.115)، و «دفاع از منافع خود» (P=0.289)، در ديگر ارزش هاي بررسي شده تفاوتي معنادار در سطح P?0.01 ديده شد.
ميان دانش آموزان دختر و پسر، جز در ارزش هاي «دليري»، «خوش سيمايي»، «ورزيدگي دست ها»، «حرف شنوي»، «دفاع از منافع خود»، در ديگر ارزش هاي بررسي شده تفاوتي معنادار در سطح P?0.05 ديده شد.
دانش آموزان و والدين آن ها بيش ترين ميزان هم خواني را در اولويت بندي ارزش ها داشتند.
هر سه گروه پاسخ گويان، «اعتقاد به خدا» را مهم ترين ارزش و اولويت نخست، و «پول داري» را کم اهميت ترين ارزش و آخرين اولويت از ارزش هاي بيست گانه دانستند.
پنج اولويت نخست همه ي پاسخ گويان چنين بود: «اعتقاد به خدا»، «تربيت و فرهنگ»، «راست گويي»، «هم دلي با پدر و مادر»، و «نظم و ترتيب». پنج اولويت آخر پاسخ گويان نيز چنين بود: «ورزيدگي دست ها»، «خوش سيمايي»، «نيرومندي»، «سرزبان داشتن»، «پول داري».

 نسخه قابل چاپ