مقالات روانشناسی

در پژوهش حاضر، اثرات درمان نوروسايکولوژي در کارآمدي خواندن دانش آموزان با نارساخواني تحولي نوع زبان شناختي (L)، با روش تجربي مورد بررسي قرار گرفت. به منظور انجام اين پژوهش، 82 نفر از دانش آموزان مشکوک به نارساخواني، از ميان جامعه دانش آموزان مقطع ابتدايي شهر تهران از پايه هاي سوم، چهارم و پنجم، به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي، انتخاب و سپس از ميان آنها تعداد 30 دانش آموز پس از اجراي آزمون هاي تشخيصي )از جمله آزمون هوشي و کسلر کودکان، آزمون اختلال خواندن، آزمون ADHD و آزمون اختلال سلوک( به صورت هدفمند برگزيده شدند. سپس، آزمودني هاي نارساخوان بر مبناي مقياس طبقه بندي باکر، در دو گروه آزمايشي و گواه نوع L )تعداد هر گروه 15 نفر( به صورت تصادفي جايگزين شدند. پس از اجراي پيش آزمون در هر دو گروه، گروه آزمايشي به مدت 20 جلسه، تحت درمان شيوه هاي نوروسايکولوژي (HSS) قرار گرفت. اما در مورد گروه گواه، هيچ گونه روش درماني اعمال نشد. پس از آن، در هر دو گروه آزمايشي و گواه، پس آزمون (بلافاصله پس از اتمام درمان) و آزمون پي گيري )پس از گذشت 4 ماه( به اجرا درآمد. سپس داده هاي به دست آمده با روش آماري تحليل واريانس آميخته، تحليل واريانس اندازه گيري مکرر و آزمون آماري t وابسته، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي پژوهشي حاکي از آن بود که اولا مداخله هاي نوروسايکولوژي بر مبناي مدل تعادل خواندن باکر سبب افزايش ميزان دقت و درک خواندن دانش آموزان مبتلا به نارساخواني تحولي نوع زبان شناختي گرديد. ثانيا، کاربرد اين شيوه هاي درماني موجب پايداري اثرات درمان )پس از گذشت 4 ماه( در اين گروه از کودکان شد. بر مبناي نتايج اين پژوهش، مي توان به مربيان اختلالهاي يادگيري، روان شناسان، و روان پزشکان پيشنهاد نمود که با استفاده از اين روش ها در جهت بهبود عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان بکوشند.

 نسخه قابل چاپ